Stare miasto Pag leży kilometr na południe od dzisiejszego centrum miasta. Niegdyś duże i bogate miasto, dziś jest archeologicznym stanowiskiem i sanktuarium. Zachował się romański kościół Matki Bożej z posągiem Matki Bożej i pozostałościami klasztoru franciszkańskiego. Mieszkańcy Pagu tradycyjnie co roku w Święto Wniebowzięcia pielgrzymują ze Starego Miasta do nowego Pagu, niosąc przed sobą posąg Najświętszej Marii Panny. Pochód wotywny rozpoczął się w 1885 r. W 1852 r. w mieście Pag wybuchła epidemia cholery, która szalała z przerwami. Aby zapobiec infekcji, wszystkie groby zostały przeniesione z miasta i kościołów. W Święto Wniebowzięcia NMP 1885 r. mieszkańcy Pagu spontanicznie zebrali się na Starym Mieście wokół posągu Maryi i modlili się o wybawienie od okrutnej choroby. Na rękach przenieśli rzeźbę do kościoła parafialnego w Pagu. Ostatnie ofiary cholery pochowano 16 sierpnia tego samego roku, na dzień św. Rocha. Po tym wydarzeniu, mieszkańcy Pagu ślubowali co roku w święto Wniebowzięcia NMP przynosić figurę Maryi do Pagu i wystawiać ją w kościele przez 22 dni - aż do Narodzenia NMP - aby wierni mogli jej podziękować i modlić się o zbawienie, zdrowie, pokój i miłość.
Na dziedzińcu klasztoru znajduje się studnia z wodą pitną. Legenda głosi, że w czasie straszliwej suszy mieszkańcy Pagu zwrócili się do Matki Bożej i prosili o zbawienie. Pewnego ranka, po długich modlitwach, studnia klasztorna wypełniła się wodą i uratowała mieszkańców Pagu przed suszą.